Zlatni ikonopis
Ikonopis, kao umetnička tehnika, nastao je još u ranim danima hrišćanstva, na prostoru današnjeg Libana i Jordana.
U okolini nekadašnjeg rimskog grada Baalbeka, koji je bio kulturni i ekonomski centar tog dela sveta, prvi hrišćanski monasi su topili razne rude kako bi dobili boje za slikanje ikona. Često slikane na drvetu, metalu, pa čak i kamenu, tadašnje ikone su samo delimično sačuvane, jer je zbog hemijskog sastava boja zub vremena naročito bio nepovoljan prema njima.
Dva veka kasnije, kako se hrišćanstvo dalje širilio preko Mediterana, tako se i širila i umetnička kultura. Iz 200. godine nove ere datira velika freska u tadašnjem gradu Abidos, na današnjoj zapadnoj obali Turske. U izradi ove freske vizantijski umetnici su utrošili čak četiri kilograma zlata.
Ove tehnike su žive i danas. Akademska slikarka Vesna Marinković Stanković upravo je završila delo 'Sveti Georgije ubiva aždahu'. Sam sveti Đorđe je bio rimski vojnik u gardi cara Dioklecijana, a stradao je kada je pokušao da zaštiti hrišćane, žene i decu, od drugih vojnika, 6. maja 303. godine. Papa Gelasijus Prvi 494. godine proglasio ga je za sveca, a poštovan je i u katoličkoj i u pravoslavnoj crkvi.
"Često nalazim inspiraciju u kulturi i veri našeg naroda, a ovo je samo jedna u nizu mojih slika inspirisanih pravoslavljam" dodaje Vesna Marinković Stanković.
Ivan Trajković
